KUMAHA RASA NA JADI PAMAYANG?

Poe minggu kamari tanggal 7 Maret, kuring katut Kang Wildan Nasution oge Kang Muklis nu kaduanana oge minangka Panata Calagara atawa Pembawa Acara di acara Cikapundung nu disiarkeun di Radio Garuda Bandung dibarengan ku salahsaurang muridna pa ustad Deddy Rahman nyobaan kumaha rasa jadi Pamayang atawa nelayan di laut Santolo Cikelet Garut.
Tapi samemeh ka laut Santolo, kuring nyimpangkeun heula obat ka salah saurang mitra dangu radio Garuda nu katarajang panyawat nyaeta Pa Ehen di Sindang Barang Cianjur Selatan. Atuh lalampahan oge dimimitian ti jalur Bandung-Ciwidey-Bale Gede-Naringgul-Cidaun-Sindang Barang-balik Cidaun deui-Jayanti-Ranca Buaya-Cikelet-nepi ka Santolo.
Sapanjang lalampahan estuning dibarung ku sempal guyon gogonjakan da kawantu kang Wildan Nasution mah sok sanajan inyana pituin urang Batak, tapi kacida nyunda pisan. Katambah diengklokan ku seniman Grup Saratus Persen jebolan ti STSI Bandung. Atuh lalampahan teh teu karasa cape jeung ngabosenkeun. Sok sanajan jalur nu kaliwatan masih keneh aya nu hara-haraeun jeung kaayaan jalanna anu masih keneh taringgul loba jalan anu lalegok, tapi mobil anu ditumpakan ku kuring saparakanca teu ieuh manggihan rereged.

Nepi di Sindang Barang teh sakitar jam 8 peuting, atuh teu lila teuing di Sindang Barang da lalampahan masih keneh jauh. Lalampahan diteruskeun ka lebah wetan muru ka Ranca Buaya.Anjog ka Ranca Buaya, kuring saparakanca diaku ku salah saurang warga urang dinya nu samemehna geus wawuh ka kang Wildan Nasution. Kuring saparakanca disuguhan pasakan khas urang basisir diantarana goreng lauk tongkol. Atuh kusabab kaayaan beuteung kuring saparakanca dina kaayaan lapar, teu kungsi lila naon anu di suguhkeun ku nu boga imah teh tingal kari sesa. Katurug-turug sambelna meni matak ponyo kana dahar....

Rengse barang dahar, kuring saparakanca neruskeun deui lalampahan muru ka laut Santolo. Tapi kusabab kaayaan geus peuting teuing, harita teh kira-kira jam satu peuting nya kuring saparakanca ngadon ngareureuhkeun heula awak di imah kolot kuring di Mancagahar pameungpeuk Garut.
Isukna kuring nginjeum parahu anu sok dipake ngala lauk ka tengah laut nu adi kuring, sok sanajan samemehna mah eta parahu teh anu almarhumah pun biang. Kusabab tos ngantunkeun, nya di beuli ku adi kuring nu bungsu.
Bet dak dumadakan mesin parahu teh mogok. Saenggeus ngadatangkeun jalma nu geus manukna dina ngomean mesin parahu, nya mesin teh bisa hurung deui sabihara bihari.
Sagala parabot pikeun nguseup di laut geus disiapkeun, kaasup keur eupan.
Parahu ngageuleuyeung ka tengah laut. Lila-lila beuki tarik majuna. Sakur nu dina parahu teu loba omong. kaasup kang Wildan jeung kang Muklis. Duka pedah kakara ngarasaan meureun naek parahu fiberglass nu samodel kitu mah duka keur ngararasakeun lalampahan ka tengah laut.
Saenggeus manggihan tempat nu sakirana loyog keur nguseup, nya mesin parahu dipareuman. Kakara karasa oyagna cai sagara. Kaayaan ditengah laut estuning matak ketir. Jauh kaditu kadieu nu satungtung deuleu ngan cai pangset wungkul. Kuring teu milu nguseup, keun bae batur nu jadi semah wungkul weh nu nguseup mah, eukeur mah kuring mah teu pati resep kana usap useup teh.
Sawatara lila ti harita kakara kadenge Kang Muklis nataran jeujeur anu disanggut ku lauk. Manehna aduregeng pakuat-kuat tanaga jeung lauk. Ngan orokaya tali useupna teu pati kuat nahan tanaga lauk, atuh jeprut pegat. Lauk teu kapuluk....lapur....
Pon kitu deui kang Wildan, saruana useupna teh disanggut ku lauk, ngan sarua nasibna kawas kang Muklis. Ngan kang Wildan mah laukna leupas tina useupna keneh...nyamos deui wae..

Tingal kuring nu teu milu nanaon, ngadon ngalelentuk bari ngararasakeun murel anu teu katahan. Perlu ditembarakeun didieu, yen ti Bandung keneh kuring teh geus teu ngareunah awak. Beuteung asa kembung da kebeneran aya gangguan pencernaan ceuk dokter mah. Samalah sapanjang lalampahan dina mobil oge kuring teh geus murel terus.
Kusabab teu kuat nahan diayunambingkeun ku cai laut, nya jebol oge pertahanan kuring. Atuh kuring boboroloan ongkek...mabok laut euy...
Atuh kusabab teu kuat ku panasna hawa di tengah laut da meureun tacan biasa tea, iraha teuing atuh urang kota kudu lalautan ? nya antukna kuring menta ka juru mudi sangkan mawa kuring deui ka darat. Sok sanajan teu beubeunangan lauk nu dipiharep, tapi sahanteuna kuring saparakanca geus ngarasakeun kumaha jadi Pamayang.
Dina jero hate kuring ngarasa kawiwirangan, pedah naha nu jadi pribumi jeung nu boga parahuna tapi bet ongkek ? ari batur anu puguh-puguh semah bet kuat teu mabok laut.
Sanepi di darat, kuring langsung ngaleklek kana es campur beak kana 2 gelasna. Tayohna mah pikeun ngagentian anu dipiceun di tengah laut tea....heheehhehehe....
Kuring saparakanca balik ka imah kuring. Satepina geus disampakeun beuleum lauk layur jeung tongkol nu dibeuleum ku adi kuring nu pangais bungsu nyaeta Yuri....
Sorena kuring saparakanca balik deui ka Bandung bari mawa pangalaman anu kacida mundelna sapanjang lalampahan mapay jalur lingkar selatan pulo jawa....


Cag....